توسط انتشارات خوارزمی انجام شد؛
عرضه چاپ نهم فراسوی نیک و بد نیچه
به گزارش کادو دونی، کتاب فراسوی نیک و بد نوشته فریدریش نیچه با ترجمه داریوش آشوری توسط انتشارات خوارزمی به چاپ نهم رسید.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، کتاب «فراسوی نیک و بد» نوشته فریدریش نیچه بتازگی با ترجمه داریوش آشوری توسط انتشارات خوارزمی به چاپ نهم رسیده است.
نیچه، فیلسوف اندیشه های نابهنگام، در ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ متولد شد. او هم در شیوه اندیشیدن و هم در سبک نگارش، راه جدیدی را در فلسفه اروپایی گشود، بطوریکه در دوره معاصر همه فیلسوفان پست مدرن به نحوی نیچه ای اند. او قبل از این که بحران های جهان مدرن و همچون دو جنگ جهانی ظاهر شود، تعارض های ذاتی عالم مدرن را می دید و زبان به نقد آنها گشود.
نیچه کتاب «فراسو» را بعد از «چنین گفت زرتشت» نوشت. (در زبان فارسی هم داریوش آشوری این دو کتاب را از پی هم ترجمه و منتشر نمود.) وی در «چنین گفت زرتشت» تلاش نموده بود تمامی فلسفه اش را بیان کند. همو «فراسوی نیک و بد» را گویای همان چیزی می داند که در کتاب زرتشت گفته بود، «منتها به زبانی دگر، بسیار دگر». زبان فراسو متفاوت می باشد. این کتاب آخرین کتابی است که نیچه در آن به زبان گزین گویه سخن می گوید و در آن به کفایت ورزیده شده است. به نظر برخی نیچه شناسان، نویسندگی نیچه در فراسو به اوج پختگی می رسد و در عین حال این اثر در نهایت پرداخت و هماهنگی ترکیب قرار دارد. نیچه در این کتاب مهم ترین مفاهیم زرتشت را به زبان رمز و اشارت بیان می کند. ولی این تنها نسبت این دو کتاب نیست. کتاب زرتشت همه آن چیزی است که نیچه می توانست در دور دست ها ببیند، ولی او این دفعه و در «فراسو» می خواهد از نزدیک و از روزگار ما خبر دهد. اینجا فلسفه او نقاد امروز می شود.
کتاب فراسو به تعبیر نیچه «نقد اساسی مدرنیته» است. عنوان کتاب به ما می گوید که نیچه بدنبال فراتر رفتن از اخلاق است، همان چیزی که بعداً در کتاب «تبارشناسی اخلاق» هم آنرا دنبال کرد. نظر خلاف آمد عادت نیچه این است که زمانه جدید نه فقط از محدودیت های اخلاقی آزاد نشده است، بلکه بیشتر در بند آن اسیر شده است. وی در همه خصلت های تمدن جدید نگاه اخلاقی را می دید.
او ابتدا از «خواست حقیقت» شروع می کند. فیلسوفان همه می گویند که بدنبال حقیقت اند. نیچه می پرسد: «اگر حقیقت - زن باشد چه؟» (نیچه، فراسو، خوارزمی، چ نهم، ص ۳۱)(و اژه حقیقت در زبان آلمانی مونث است.) او این روانشناسی را از تمامی فیلسوفان جزمی عرضه می کند که همه جدی بودن و سماجت آنها برای رسیدن به حقیقت، چیزی جز شیوه هایی ناشیانه و ناجور برای نرم کردن دل یک زن نبوده است! البته این جزمیت، افسرده و سرد است، چونکه در کارِ به چنگ آوردن زن ناکام مانده است.
این شیوه تحلیل روانشناسانه او اساس نقادی اخلاقی او نسبت به همه خصلت های مدرن است. مثلا وی در «همدلی» هم که خصلت انسان مدرن است، چیزی جز بزدلی اخلاقی نمی بیند و نکته این است که این همدلی خود به خشونت های بزرگ منجر می شود.
با این شیوه او این نگاه جزمی درباره ی خیر و شر را نقد می کند که این دو سرچشمه های بطورکامل متفاوتی دارند. «باور بنیادی اهل مابعدالطبیعه باور به تضاد ارزش هاست» نیچه در مقابل می پرسد: «چگونه تواند بود که چیزی از دل ضد خود برآید؟ به مَثَل، حقیقت از دل خطا؟ یا خواست حقیقت از دل خواست فریب؟ یا از خودگذشتگی از دل خودخواهی؟ یا نگاه پاک خورشیدآسای حکیم از دل شهوت؟» (همان، ص ۳۳) نیچه بنیاد خیرخواهی حقیرانه انسان جدید را بر آفتاب می اندازد و صورتک اخلاقی ما را کنار می زند، نه به جهت اینکه به نیستی دعوت کند، بلکه تا ارزش ها را باز ارزش گذاری کند و ما را به والامنشی دعوت کند. به این علت است که او خود می گوید: این کتاب (فراسو)، «دبستان والانژادی» است.
چاپ نهم این کتاب با ۳۱۲ صفحه و شمارگان هزار نسخه عرضه شده است.
منبع: kadodooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب