منوچهر مشیری محرم بزرگان حوزه ادبیات
به گزارش کادو دونی، مهرداد فرهانی در نشست مستند «سبز بن دار»، منوچهر مشیری را فیلمسازی خواند که در بین بزرگان حوزه ادبیات محرم به حساب می آبد و اظهار داشت: زمانی که مشیری کار خودرا شروع کرد، سینمای مستند پرتره سرشار از ادای شاعرانه بود که سمیعی گیلانی مقاله ای در باب آن نوشته است.
به گزارش کادو دونی به نقل از ایسنا، برنامه نمایش و نشست مستند «سبز بن دار» با حضور منوچهر مشیری کارگردان، پدرام اکبری مستندساز پیشکسوت، الوند بهاری، نویسنده و پژوهشگر و مهرداد فراهانی منتقد سینما در سالن فردوس موزه سینمای ایران انجام شد.
پدرام اکبری در آغاز این جلسه با تشکر از موزه سینما، مرکز گسترش و منوچهر مشیری در سخنانی کوتاه اظهار داشت: تاریخ زبان فارسی سرشار از آفریده های نوشتاری است. احمد سمیعی گیلانی برخاسته از سروستان های پر رونق زبان و ادبیات این کشور است.
شراط سمیعی گیلانی برای ساخت مستند
در ادامه منوچهر مشیری کارگردان این مستند گفت: باید فیلم هایی با موضوعات اینچنینی و دارای ساختار سینمایی قوی ساخته شوند و در آنها تنها گفت و گو با اشخاص مختلف مد نظر نباشند.
وی در ادامه درباره ی روند تولید این مستند با اشاره به این که تولید «سبز بن دار» از سال ۱۳۹۷ شروع شد، توضیح داد: طرح این فیلم را به مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی دادم و مورد استقبال واقع شد. ماه های عمده این سال صرف آشنایی بیشتر با آقای سمیعی شد. زمانی که تولید این اثر را شروع کردم، او ۹۸ ساله بود و بسیار مراقب بودم که خودرا به او تحمیل نکنم. او با وجود سن بالای خود با علاقه مندی بسیار ما را همراهی کرد.
مشیری با اعلان اینکه افراد زیادی را بدون آنکه یادگار مهمی از آنها در قالب آثار تصویری باقی مانده باشد؛ از دست داده ایم، اضافه کرد: سمیعی گیلانی از همان ابتدا موافقت خودرا با ساخت اثر اعلام نمود و تنها شرطش این بود به شکلی عمل شود که او را زیاد خسته نکنیم. هشت نفر از همکاران وی در فیلم دیده می شوند. در سال ۹۸ بوسیله گفت و گو با این افراد کار فیلمبرداری را شروع کردیم. در آغاز فیلمبرداری به استاد سمیعی دسترسی نداشتیم. تا این که در رونمایی از کتاب دکتر طبیب زاده توانستم از حضور ایشان در آن مجلس فیلمبرداری کنم. در بهمن ماه همان سال او وارد صدمین سال زندگی خود شد و در کتابخانه ملی برای او مراسمی برپا شد.
وی سپس اظهار داشت: سمیعی در آخرین پنجشنبه هر ماه به رشت می رفت و در آنجا برنامه ای برگزار می کرد. اما در روزهای کرونا وی در رشت باقی ماند و دیگر به تهران باز نگشت. بنا بر این نزدیک به دو سال در تصویر برداری از او فاصله به وجود آمد و من همچنان درباره ی سمیعی به پژوهش می پرداختم و الوند بهاری در این مقطع افرادی را به من معرفی نمود و در امر پژوهش همکاری می کردند.
اصرار داشت با نسل جوان ارتباط داشته باشد
طبق گزارش روابط عمومی موزه سینما، الوند بهاری، پژوهشگر در این برنامه اظهار داشت: منوچهر مشیری کوشش کرد تا در این فیلم به خانواده سمیعی گیلانی هم پرداخته شود اما متاسفانه دختر آقای گیلانی در تهران حضور نداشت بنا بر این نقشه ساخت این اثر دستخوش تغییراتی شد. اما از رهگذر خاطراتی که درباره ی ایشان عنوان شد، تا حدی با منش و خلق وخو استاد گیلانی آشنا شدیم.
او سپس اظهار داشت: سمیعی گیلانی به رغم ضعف جسمانی، به شدت اهل شنیدن بودن و تنها با یک جمله منظور خودرا بیان می کرد. تصاویری که در فیلم از سمیعی دیده می شود در ۱۰ روز پایانی عمر او ضبط شده است. زندگی او بسیار بی سر و صدا بود و آرامش خاصی در جریان عمر او برقرار بود. او دارای آراستگی ویژه ای بود و اصرار داشت با نسل جوان تر ارتباط برقرار کند و از زمانه خود مطلع باشد. سمیعی بسیار به پوشش خود اهمیت می داد و ظاهر آراسته از مشخصه های اصلی او بود.
بهاری اشاره کرد: تمام استادان سمیعی از او جوان تر بودند و در هشتاد و پنج سالگی گروه ادب معاصر را در فرهنگستان تاسیس کرد. در آخرین ویرایش کتاب «نگارش و ویرایش» و در سال ۹۹ گفته بود قصد اصلاح آنرا دارد و همچنان پیگیر کار بود. سه نفر از اعضایی که در فیلم دیده می شوند متاسفانه دیگر در بین ما نیستند و چنین فیلم هایی بسیار زودتر از آن چه فکر می نماییم تبدیل به آثار آرشیوی باارزش می شوند.
سمیعی گیلانی دارای ذهنی پویا و رونده بود
مهرداد فراهانی، منتقد سینما نیز در ادامه اظهار داشت: درباره ی مرحوم سمیعی کتاب ها و مقالات بسیاری موجود است. او به نثر و کارکرد ادبیات در جامعه توجه ویژه ای داشت. الوند بهاری در آستانه زادروز سمیعی مقاله ای نوشت و اشاره داشت که وی در انتشار فصلنامه نامه فرهنگستان مبادرت بسیاری ورزید و به مقوله فرهنگ توجه زیادی داشت.
او افزود: آقای مشیری پیشکسوت سینمای مستند چهره نگاری است و موضوعات بی مخاطب را هیچگاه در دستور کار خود قرار ندادند. او درباره ی افراد مهمی چون دهخدا، دکتر معین، دکتر سحابی، حسن انوری، دبیر ساقی، شهیدی و… آثاری پرتره را کارگردانی کرده است. همین طور در فیلم های او افراد برجسته و مهمی حضور دارند و هیچ کدام از آنها افرادی نیستند که بواسطه آنها فیلمساز قدر ببیند و بر صدر بنشیند. تمامی این چهره ها از افرادی هستند که به سادگی در آثار دیگر دیده نمی شوند.
این منتقد سپس اظهار داشت: ممکنست افرادی که صاحب نظر نیستند این نقد را وارد کنند که جای بعضی شخصیت ها در فیلم خالی است. اما قبل تر نیز فیلم های اینچنینی تولید شده است و کارگردان هدف خاصی را دنبال کرده است. مشیری فیلمی با نام «شناسای سخن» را در کارنامه خود دارد که مفهوم آن ریشه ای در زبان عامه دارد و به مفهوم محرم راز است.
او اشاره کرد: مشیری فیلمسازی است که در بین بزرگان حوزه ادبیات محرم به حساب آمده و با آنها الفت داشته است. بنا بر این فیلم های او بصورت هم زمان مورد علاقه و توجه سینما دوستان و بزرگان حوزه ادبیات قرار می گیرد.
فراهانی بیان داشت: زمانی که مشیری کار خودرا شروع کرد، سینمای مستند پرتره سرشار از ادای شاعرانه بود که سمیعی گیلانی مقاله ای در باب آن نوشته است. یکی از امتیازهای فیلم «سبز بن دار» در این است که کاملا مماس با شخصیت کاراکتری است که به آن می پردازد که این مساله یکی از مهم ترین محورهای سنجش در یک فیلم پرتره است. همین طور سمیعی در فیلم نظراتی را مطرح می کند که با عقاید دوران جوانی وی در تضاد است و همین موضوع، نشان دهنده وجود یک ذهن پویا و رونده در این شخصیت است.
در این جلسه افرادی همچون: ایران گرگین، پدرام اکبری، محمد شکیبانیا، فخرالدین سیدی، سهراب سمیعی گیلانی، کیوان کیانی، شیرین جاهد، مهرداد فراهانی، قاسم ملکی، پیام مستوفی، ارد عطارپور، احمد طایی و... حضور داشتند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب