گفتگوی اختصاصی مهر با سوزان ابوالهوا نویسنده فلسطینی
تاریخ به فلسطین می گوید امیدوار باش و تسلیم نشو
كادو دونی: سوزان ابوالهوا نویسنده فلسطینی می گوید: ما فلسطینی ها بارها و بارها ثابت كرده ایم كه ملتی هستیم كه تسلیم نمی شویم. شاید اشغالگران بسیار قدرتمند باشند اما تاریخ به ما چیز دیگری می گوید.
خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: سوزان ابوالهوا نویسنده آمریكایی فلسطینی و فعال حقوق بشر ساكن ایالات متحده آمریكا است. او نویسنده رمان پرفروش، «صبحانه در جنین» است كه در سال ۲۰۱۰ انتشار یافته و رمان دوم او، «آبی بین آسمان و آب» هم به ۱۹ زبان ترجمه و به فروش رسید. رمان «صبحانه در جنین» از این نویسنده در ایران با عنوان بامداد فلسطین ترجمه و انتشار یافته است و در كنار آن رمانی دیگر از او با عنوان «زخم داوود» هم به فارسی ترجمه شده است. او همینطور بنیانگذار موسسه غیردولتی زمین های بازی برای فلسطین است. سازمانی غیردولتی است كه از كودكان فلسطینی و ساخت زمین های بازی برای آنها در فلسطین و اردوگاه های پناهندگان سازمان ملل در لبنان حمایت می كند. او یكی از بنیانگذاران و حامیان جنبش تحریم فرهنگی اسرائیل به حساب می آید. این نویسنده و فعال فرهنگی در گفتگوی خود با خبرگزاری مهر درباره آرزوهایش برای ادبیات و فرهنگ بعنوان ابزاری برای بازگشت مهاجران فلسطینی به خانه و سرزمین خود سخن گفته است كه در ادامه می خوانیم:
شما یك نویسنده فلسطینی هستید. نویسنده ای كه در جایی غیر از سرزمین خود زندگی می كنید اما برای آن می نویسید. این شكل از نوشتن - یعنی از وطنی نوشتن كه در دسترس نیست و این روزها آزادی و آرامشی در آن حاكم نیست برای شما توام با چه حسی است؟
سرزمین مادری صرفاً جایی نیست كه در آن زندگی می كنید. جایی است كه در درون شما زندگی می كند. فلسطین سرزمین ساكن من است. اجزای وجود من را شكل می دهد كه بوسیله تاریخ و نیاكانم تولید شده اند. همینطور یك فضای اگزیستانسیالی آكنده از غم و اندوه كه همه فلسطینی ها را در دردی مشترك به نام آوارگی، فقدان، اشغال، تبعید و ظلم به یكدیگر پیوند می دهد. برای من این ذاتی ترین چیزی است كه می توان درباره اش نوشت.
من از سابقه ادبیات مقاومت در كشورهای عربی كما بیش مطلعم. از تلاش هایی كه نویسندگانی مانند غسان كنفانی كردند تا مقاومت دربرابر اشغالگری را به فرهنگ جاری در زندگی مردم و پیامی برای تمام دنیا مبدل كند. این روزها ادبیات در ماجرای مقاومت در فلسطین چه جایگاهی دارد؟ آیا تاثیر گذشته را داشته است؟
بگذارید از مفهومی بزرگتر از «ادبیات مقاومت» صحبت نماییم. این نام گذاری محدود كننده و انحصاری است. و البته مزیتی است كه در طول سالها به بدنه بزرگ ادبیات فلسطین كمك كرده است. همانطور كه ادبیات در مركز بیان فرهنگی مردم در سراسر دنیا قرار دارد، برای مردم فلسطین هم چنین اتفاقی رخ داده است.
به باور من افترا ضدیت با یهود كه به فلسطینی ها زده می گردد عموماً برای خفه كردن صدای این مردم است. و به همین خاطر باور دارم كمپین های «بایكوت، سلب مالكیت و تحریم» كه بر مبنای قوانین بین المللی شكل می گیرند یك راه اساسی برای مقابله با این اتفاق است. بایكوت یك میراث شرافت مندانه و نجیب و راهی غیر خشونت آمیز برای مقاومت ضد ظلم اسرائیل است. وقتی می بینی كه فلسطین و فلسطینی ها واقعاً از روی نقشه محو شده اند، هرچیزی كه داشته اند گرفته شده است، حتی تاریخ آنها تحریف شده است و غذا ها و لباس هایشان ادعا می گردد كه اسرائیلی هستند آیا راهی جز مبارزه فرهنگی باقی می ماند؟ آیا ادبیات ابزاری جز برای حركت در این مسیر است؟
و این مسیر فرهنگی در صدد اعاده چیست؟
ما با درخواست از دنیا برای پیوستن به بایكوت مان، خواستار عزت مان هستیم. ما نه می خواهیم مردم را به دریا بریزیم و نه آنها را بكشیم. «بایكوت، سلب مالكیت و تحریم» می خواهد كه فلسطینی ها بتوانند از همان حقوق و عزتی به منظور زندگی در سرزمین مادری شان برخوردار باشند كه همه خارجی هایی كه به كشور ما می آیند و زندگی می كنند، آن را دارا هستند. این تقاضا را نمی توان به چالش كشید. این یك تقاضای اخلاقی بر اساس حقوق بین المللی است و بر مبنای همه مبانی حقوق و عزت بشری شكل گرفته است. از این رو آخرین ملجا منتقدان فریاد «ضد یهودیت!» سر دادن است. با گفتن این كلمه همه منازعات دیگر را می توانی فراموش كنی.
خانم ابوالهوا در گذر سالیان و به علت مسائل مختلف حاكم بر اشغال فلسطین، نویسندگان و شاعران خیلی از سرزمینشان به ناچار تن به مهاجرت داده و در جغرافیای زیستی تازه ای در حال زندگی هستند. این شیوه زندگی آیا جریان ادبیات و كار كرد آنها را دچار نوعی تحول نكرده است؟ بر این باورید كه می توانند با ابزار و روش كاری خود در خدمت آرمان شما باشند؟
یكی از مهمترین عواملی كه اسرائیل را قادر كرد كه جامعه فلسطین را نابود كند و سرزمین ما را به استعمار بگیرد، توانایی آنها در كنترل روایت است. برای تقریباً هفت دهه، داستان تغییر مكان فلسطینی ها، سلب مالكیت، فسخ قرار داد و ظلم و ستم، زیر نقاب تفسیر اسرائیلی قرار گرفته است و توسط استدلال استعماری نژادپرستانه از حقوق، برتری قومی دینی و نفع الهی، تحریف شده است. اما از آنجایی كه خیلی از مردم جامعه ما در تبعید زندگی می كنند، نسل های جدیدی در كشورهای میزبان بزرگ شده اند، به زبان های متفاوتی صحبت می كنند و همین ما را قادر می كند تا از خودمان به زبان هایی كه در جاهای مختلف دنیا وجود دارد، صحبت نماییم. برای مثال خوانندگان فرانسوی، انگلیسی یا ماندارین مجبور نیستند منتظر ترجمه رمان های عربی بمانند تا صدای ما را با استفاده از ادبیات بشنوند. آنها با ابزارهای تازه ای به آرمان خود بازخواهند گشت.
شما بعنوان یك نویسنده این حس را به صورت عینی درك كرده اید كه مردم و مخاطبانی از كشورهای مختلف جهان قادر به درك شما و آرمانتان و حرف هایی كه از آن صحبت می كنید هستند؟ برای پیش برد آرمانتان و بازگشت به خانه انتظاری از جامعه جهانی دارید؟
می دانم مردم از نگاه هر دو طرف درباره این مورد صحبت می كنند، اما من این طور نمی گویم. وقتی مردم این گونه صحبت می كنند، این طور به نظر می رسد كه ما و اشغالگران دو طرف برابر هستیم كه بر سر چیزی توافق ندارند. این روایت نادرست است. شما ارتشی دارید كه سلاح هسته ای دارد و از قدرت آن مقابل مردم عمدتاً غیر مسلح، عمدتاً غیر نظامی بی دفاع، كه نه نیروی نظامی دارند، نه دریایی، نه ارتش و نه نیروی هوایی و نه سلاح واقعی، استفاده می كنید در مقابل اما هنوز هم اغلب توجه بر روی موشك های فلسطینی است كه اغلب در دشت های باز فرود می آیند آن هم در موقعیتی كه تك تیرندازهای اسرائیلی هر روز مردم غزه را می كشند.
واقعیت این است كه اسرائیل ۱.۶ میلیون انسان را تحت محاصره فلج كننده اقتصادی، روانی و نظامی قرار داده است اما هیچ كدام از اینها تجاوز محسوب نمی گردد. هر كاری كه یك فرد تحت اشغال انجام می دهد، پاسخی است به اشغال، اما هیچ وقت در رسانه ها این طور نشان داده نشده است. به همین خاطراست كه من به بحث هایی كه تلاش می كند بین اشغال گر و انسان تحت اشغال قرار گرفته برابری قائل شود، وارد نمی شوم.
كمی درباره آینده صحبت نماییم. تحولات متعددی در منطقه خاورمیانه شكل گرفته كه شاید یكی از پرچالش ترین آنها مساله انتقال سفارتخانه آمریكا به بیت المقدس باشد و جریان حماسی مقاومت و اعتراضی كه به این پدیده شكل گرفته است. شما آینده را چطور می بینید؟
علی رغم این روزهای تیره و تار، من امیدوار می مانم. ما بارها و بارها ثابت كرده ایم كه ما ملتی هستیم كه تسلیم نمی شویم. نسل جدید با شور و هیجان تازه ای بر می خیزد و هرچند ممكن است این طور به نظر برسد كه اسرائیل قدرتمند تر از آن است كه شكست بخورد، اما تاریخ چیز دیگری میگوید. سرزمین ما فاتحان زیادی در خلال قرن ها داشته است. همه آنها در نهایت شكست خوردند و بی عدالتی برای همیشه حاكم نخواهد ماند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب