جومپا لاهیری عنوان كرد کوشش برای روایت هویت شر کادو دونی: جومپا لاهیری می گوید داستان های جدیدش تلاشی برای روایت و کشف هویت شر است. به گزارش کادو دونی به نقل از ایسنا، این نویسنده مشهور هندی آمریکایی طی چهار سال قبل در ایتالیا ساکن بوده و زبان ایتالیایی را آموخته و آثار خودرا به این زبان منتشر نموده است. بتازگی «داستان های رمی» او که به زبان ایتالیایی نوشته شده با ترجمه غزل امید در انتشارات کتاب تداعی به فارسی ترجمه و و راهی بازار کتاب ایران شده است. جومپا لاهیری در گفتگویی با جوزپه فانتازیا که در روزنامه فولیو انتشار یافته است، درباره ی این مهاجرت که منبع نگارش کتابش بوده است، می گوید: من در این سال ها بین ایالات متحده و ایتالیا در رفت و آمد بوده ام، اما قلبم همیشه برای پایتخت ایتالیا تندتر و بیشتر تپیده است. من در ایتالیا به زبان دانته می نویسم تا ارتباطی خالص تر با روح و واقعیت اطرافم برقرار کنم. دانته راهنمای من است، او شاعر نمادین زبان و راوی سفر انسان هایی چون خودش در وضعیت تبعید است. او راوی دوری ها و جدایی ها از زبان مادری و درد دورافتادگی است. او در بخش دیگری از این گفت و گو درباره ی حسش از تجربه زندگی در ایتالیا می گوید: سفر به سراسر ایتالیا را دوست دارم، اما رم چیز دیگری است. مدتی پیش همسرم از من پرسید که زندگی در آنجا برایم چگونه خواهد بود، تنها یک واژه به او گفتم: غیرقابل تصور. این یعنی برای من فقط رم محل زندگی است. رم برای همیشه. لاهیری اما در این گفت و گو به موضوع شر و تاریکی که دستمایه نگارش «داستان های رمی» است اشاره کرده و می گوید: برای من شر همان هویت است، هویتی بیش از اندازه مشخص و بسته که درهای خودش را به روی دیگران می بندد. از نظر من تفکری که می گوید: ما ما هستیم و آنها دیگرانند. بدین سبب ما فقط برای هویت خودمان اینجا هستیم تفکری است که هویت یا همان شر را یک پروسه درحال تغییر معرفی می کند. وی در ادامه می افزاید: باید برخی کلمات را بازتعریف نماییم و درک نماییم که همه ما غریبه ایم و باید آن دیگری را که در درون خودمان وجود دارد، ارج نهیم. ولی بطور کلی از انواع خاصی از انزواطلبی و تبعیض کلی، و نژادپرستی روزمره – هم بصورت فیزیکی و هم به صورت کلامی – بیزارم. لاهیری همین طور درباره ی تجربه زیستی خود در آمریکا و مهاجرت از آن نیز بیان می کند: من از آمریکا و زیستن در آن، بسته بودن زیاد، ترس همگی از غریبه ها و دودستگی عمیق سیاسی را دوست ندارم. تنها شهری از آمریکا که می توانم در آن نسبتاً خوشحال زندگی کنم، نیویورک است، بااینکه در دوران پاندمی آنجا هم خطرناک بود، اما نه آن طور که تلویزیون نشان می داد. این نویسنده درباره ی حس و ارتباطش با مخاطبانش نیز می گوید: هنگام نوشتن به خواننده فکر نمی کنم، چون خودم نخستین خواننده آثارم هستم. من می نویسم تا بفهمم خواننده هرکسی می تواند باشد. شاید این درنظر شما یعنی که من خودخواهم اما امیدوار هستم که این گونه نباشد. باید با هم مهربان تر باشیم، چون همه ما لطمه پذیر و به هم وابسته ایم. ترجمه گفت و گو با لاهیری از غزل امید منبع: كادو دونی 1403/11/19 11:36:08 5.0 / 5 107 تگهای خبر: انتشار , سفر , كتاب , نویسنده این مطلب کادودونی را می پسندید؟ (1) (0) تازه ترین مطالب مرتبط نگاهی به مجموعه رمان نوجوان میراث لورین در ستایش مرد تاثیرگذاری که کم حرف می زد معرفی کتاب های برگزیده شورای کتاب کودک انتشار کتاب سرآمدان شیمی کشور نظرات بینندگان در مورد این مطلب نظر شما در مورد این مطلب نام: ایمیل: نظر: سوال: = ۲ بعلاوه ۴