مردی به دور از جدال و جنجال
کادو دونی: به گزارش کادو دونی، غلامعلی حدادعادل می گوید: حسن حبیبی، در همه‌ی مسئولیت هایی که برعهده گرفت، منشأ اثر بود و پرکاری و دوری از افراط و تفریط و جدال و جنجال، منش و روش او بود.
به گزارش کادو دونی به نقل از ایسنا، چهارصد و هشتاد و پنجمین نشست شورای فرهنگستان زبان و ادب فارسی، روز گذشته (دوشنبه، پانزدهم بهمن ماه) با حضور اعضای پیوسته و وابسته و اعضای هیأت امنای بنیاد فرهنگی امیرکبیر، در دوازدهمین سالگرد حسن حبیبی، عضو پیوسته و اولین رئیس فرهنگستان به یادبود وی در محل موزه‌ی امیرکبیر برگزار شد.
در آغاز این نشست، غلامعلی حداد عادل، رئیس فرهنگستان زبان وادب فارسی با نکوداشت یاد و خاطره‌ی زنده یاد حسن حبیبی، عضو پیوسته و اولین رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و تقدیر از هیأت امنای بنیاد فرهنگی امیرکبیر و همسر و فرزند حبیبی برای میزبانی نشست شورای فرهنگستان، به خدمات و مسئولیت های حبیبی در دوران انقلاب و بعد از آن و نقش ماندگار وی در تأسیس فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران، بخصوص فرهنگستان زبان و ادب فارسی پرداخت و اظهار داشت: دکتر حبیبی در همه‌ی مسئولیت هایی که برعهده گرفت، منشأ اثر بود و پرکاری و دوری از افراط و تفریط و جدال و جنجال، منش و روش او بود و به دلیل همین روحیه و سجایای خاص بود که توانست از همکاری طیف وسیعی از افراد در طول سی و چهار سال خدمت خود بهره مند باشد.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی ضمن اشاره به حمایت دکتر حبیبی در شورایعالی انقلاب فرهنگی از تصویب اساسنامه‌ی فرهنگستان و مشارکت در انتخاب اعضای نخست آن، اضافه کرد: تصویب اساسنامه‌ی فرهنگستان کاری بود و راه اندازی آن کاری دیگر و البته دشوارتر، چونکه پیدا کردن جایی برای استقرار و تأمین امکانات و منابع لازم جهت راه اندازی فرهنگستان ها آسان نبود. او با شور و عشقی وصف ناپذیرو پشتکاری ستودنی به فرهنگستان هویت بخشید و جایگاه آنرا در کشور تثبیت کرد.
حداد عادل با مرور بعضی از اقدمات و خدمات اساسی دکتر حبیبی در فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ازجمله راه اندازی کتابخانه‌ی مرکزی فرهنگستان، گردآوری گویش های ایرانی و توجه به زبان و ادب فارسی در شبه قاره‌ی هند، اظهار داشت: اهتمام او به مسئله‌ی واژه گزینی و تشکیل گروهی برای این امر در فرهنگستان از اولین اقدامات ستودنی بود که حبیبی به آن پرداخت. سپس به کار مهم دیگری، یعنی تدوین دستور خط فارسی با مشارکت اعضای پیوسته‌ی فرهنگستان و تعدادی از صاحب نظران همت گماشت.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی همینطور با تجلیل از مقام دکتر حبیبی، اظهار داشت: حبیبی به فرهنگستان زبان و ادب فارسی عشق می ورزید از آن جهت که به ایران و فرهنگ ایران عشق می ورزید و زبان و ادب فارسی را آیینه‌ی صیقلی این فرهنگ می دانست. هرجا نام ایران در بین بود و پای ایران به میان کشیده می شد، حبیبی غیرتمندانه و هوشمندانه وظیفه ای را برعهده می گرفت.
در ادامه‌ی این نشست، حسن انوری، عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ضمن اشاره به پیشینه‌ی آشنایی خود با نام و آثار حسن حبیبی، اظهار داشت: اولین بار با اسم دکتر حبیبی در اوایل دهه‌ی پنجاه آشنا شدم. کتابی چاپ شده با عنوان سیر جدالی جامعه شناسی یا چیزی قریب به این مضمون که از گورویچ ترجمه شده بود. مترجم آن دکتر حبیبی بود. کتاب را که خواندم دیدم خیلی نثر جالبی دارد و مترجم برای بعضی از اصطلاحات فرهنگی معادل هایی وضع کرده بود که خواننده را به خود جلب می کرد. ازجمله‌ی آن معادل ها که در یادم مانده است، یکی فرایازانه بود در مقابل «مادحانه» و یکی فرویازانه در مقابل آن بعنوان غیرمادحانه.
حسین معصومی همدانی، عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ضمن اشاره به تحولات پرشمار سیاسی اجتماعی یکصد سال قبل در ایران، اظهار داشت: مسئله‌ی مهم اینست که در جریان این حوادث اجتماعی، فرهنگ چه سرنوشتی پیدا می کند. حضور اشخاصی مانند دکتر حبیبی در بطن تحولات سیاسی توانست که هم به تأسیس فرهنگستان و شکل گیری آن کمک اساسی کند و هم آنرا از تلاطم های سیاسی دور نگه دارد. دکتر حبیبی انسانی صاحب فضیلت و پرهیزکار به تمام مفهوم بود که پایی در سیاست داشت و پایی در فرهنگ و چنین اشخاصی بسیار کمیاب و مغتنم اند.
در ادامه‌ی این نشست، ژاله آموزگار، عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، به بیان خاطراتی از دوران تحصیل در فرانسه پرداخت و اظهار داشت: دکتر حبیبی به ایران عشق می ورزید. کاش همه‌ی سیاست مداران ما مانند دکتر حبیبی ایران را دوست داشته باشند. البته دوست داشتن ایران کافی نیست، شناخت ایران کافی است. دکتر حبیبی ایران را می شناخت و به آن علاقه مند بود. در کنار فعالیتهای سیاسی دکتر حبیبی، برجسته ترین خصوصیت او ایران دوستی وی بود و اگر توانست منشأ خدماتی باشد به علت همین ایران دوستی بود. ما بعد از دکتر حبیبی کمتر سیاست مداری داشته ایم که عشق به ایران در وجودشان موج بزند و شکوفا باشد. ایرانشناسی با زبان فارسی گره خورده است و دکتر حبیبی هم به ایران شناسی خدمت کرد هم به زبان فارسی و چنان به ایران مهر می ورزید که هر بار واژه‌ی ایران را بر زبان می آورد، اشک در چشمان او حلقه می بست. در پاریس، می دیدیم که دکتر حبیبی به اندازه ای خوشنام و متواضع بود که حتی مخالفان فکری او هم به وی احترام می گذاشتند. شخصاً شاهد بودم که او شخصیتی دوست داشتنی و روحی سالم داشت که موافقان و مخالفان همه با دیده‌ی احترام و محبت می نگریستند.
نصرالله پورجوادی، عضو پیوسته‌ی فرهنگستان نیز ضمن اشاره به نقش دکتر حبیبی در تحولات فرهنگی بعد از انقلاب، گفت محور فعالیتهای دکتر حبیبی فرهنگ بود و اگر ایشان در این حوزه نمی بود، بی شک فرهنگستان زبان و ادب فارسی راه اندازی نمی شد و مسیر فعالیت آن هموار نمی شد.
در ادامه‌ی این نشست، فتح الله مجتبائی، عضو پیوسته و محمدرضا ترکی و محمدرضا نصیری، اعضای وابسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی و حمید میرزاده، عضو هیأت امنای بنیاد فرهنگی امیرکبیر نیز به بیان خدمات و تجلیل از جایگاه فرهنگی حسن حبیبی پرداختند. در انتها این نشست، فریده رهیده، همسر دکتر حبیبی و عضو هیأت امنای بنیاد فرهنگی امیرکبیر از حضور اعضای فرهنگستان و برگزاری نشست شورا به یاد دکتر حبیبی قدردانی نمود.
پیش از این نشست، اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی از بنیاد فرهنگی امیرکبیر بازدید نمودند. این بنیاد در سال ۱۳۷۶ به همت دکتر حسن حبیبی بنیان گذاشته شده و شامل دو بخش کتابخانه و گنجینه (مجموعه‌ی هنرهای سنتی و دستی، مجموعه های تمبر، سکه و مدال) است. بخشی از این گنجینه، هدایایی است که زنده یاد حسن حبیبی در دوران تصدی معاونت اول ریاست جمهوری از دولت مردان کشورهای دیگر دریافت کرده بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب