طیبه گوهری:
ادبیات زنانه، مردانه ندارد
به گزارش کادو دونی، طیبه گوهری می گوید: مخاطب ادبیات نوع انسان است و هنر زن نویسنده در اینست که مسائل زنان را بگونه ای بیان کند که به مسائل مردان هم تبدیل گردد، به ادبیات زنانه یا مردانه، داستان زنانه یا مردانه اعتقاد ندارم و معتقدم ادبیات راستین، عام و انسان شمول است.
به گزارش کادو دونی به نقل از ایسنا، نشست «زن در ادبیات» با همکاری کانون ادبی قند پارسی و کانون فرهنگی دانشجویی در تالار صائب دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان برگزار شد.
لیلا میرمجربیان، عضو هیئت علمی گروه ادبیات دانشگاه اصفهان و پژوهشگر شعر معاصر، ضمن اشاره به نخستین رگه های وجود زن در ادبیات که در مجله ای با عنوان «عالم نسوان» یا «جمعیت نسوان» انتشار یافت، بازتاب زن در ادبیات را در سه نگرش خلاصه کرد و اظهار داشت: نگرش زیباخواهانه که در تمام روایت ها زیبایی ها بیشتر به سمت جنس مونث است. نگرش منفی در مورد مکر زنان و فتان بودن آن هاست یا حتی در ادب عامه کتاب هایی با عنوان مکر زنان وجود دارد.
او افزود: نگرش آرمانی به زن که دو خصوصیت در آن خیلی غالب است که یکی عشق و عاشقی و دلدادگی که گاهی قهرمانانه است مثل عشق شیرین به خسرو یا اندوه بار مثل عشق لیلی به مجنون یا کاملا زمینی مثل اغلب داستان های هفت پیکر و دومی عفاف و پاکدامنی که مثلاً در داستان عشق شیرین به خسرو بانوی ارمن به برادرزاده اش سفارش می کند که اگر می خواهد با خسرو بماند یک شرط بگذارد که از معشوقه های وی نباشد و زن رسمی او شود، که در این داستان بازخورد عفاف کاملا حس می شود.
میرمجربیان تصریح کرد: در ادبیات چند رسالت را میتوان برای زن برشمرد یا عاشق است یا معشوق، زمانی همسر است و گاه مادری دلسوز یا مربی تربیت خانواده گاهی زن مظهر پارسایی، زهد و پرهیزکاری است گاه مظهر خردمندی و مهین پرستی و سیاست مداری یا زن گاه کینه توز و فتان و حیله گر است.
طیبه گوهری، داستان نویس با بیان اینکه نویسندگان امروزی، انسان ها را بخصوص جنس زن را تک روایت نمی بینند اظهار داشت: مولفان زن با توسعه نگاه خود نقش های مختلفی برای شخصیت های زن داستانی خود قائل شده اند؛ نقش مادری، همسری، دختری و در هیئت یک عاشق، معشوق و همینطور در جایگاه های شغلی و اجتماعی مختلف مانند پزشک، خبرنگار، کارمند، فعال سیاسی، اجتماعی و.... در سالهای اخیر بارزترین دغدغه زن نویسنده نفس خود زندگی، شناخت و اشراف به کیفیت زندگی و چرایی اتفاق های پیرامون او است.
او با اشاره به اینکه مخاطب ادبیات نوع انسان است، اظهار نمود: هنر زن نویسنده در اینست که مسائل زنان را بگونه ای بیان کند که به مسائل مردان هم تبدیل گردد و برای مخاطب عام فارغ از جنسیت جذاب باشد از این منظر به ادبیات زنانه یا مردانه، داستان زنانه یا مردانه اعتقاد ندارم و معتقدم ادبیات راستین، عام و انسان شمول است.
این داستان نویس افزود: حالا زنان نویسنده در ادبیاتی مستقل از مردان قلم به دست گرفته و با حفظ نگاه اجتماعی خود از به انزوا رانده شده ترین رنج ها و امیال خود می نویسند. آنها از شخصیت های فعال اطراف خود وام گرفته و دیگر به زن بعنوان موجودی تک روایت، فرشته یا شیطان صفت نگاه نمی کنند و به او هویتی انسانی و واقعی بخشیده اند.
گوهری سپس بخشی از داستان «دلتای روشن» از مجموعه برف سرخ را برای حاضران جلسه خواند.
لیلا معصومی نائینی، شاعر، پژوهشگر ادبیات و بنیان گذار خانه ادب و اندیشه مانا هم در سخنانی به نوع نگاه فروغ فرخزاد به داستان لیلی و مجنون و خسرو و شیرین پرداخت و اظهار داشت: در داستان لیلی و مجنون وقتی می خواهد در مورد لیلی حرف بزند به شکلی خودش را در تقابل با لیلی قرار داده و از او اسطوره زدایی می کند و در شعرش لیلی بی وفاست و در داستان خسرو و شیرین به جای این که از نگاه یک مرد شاهد تن شستن شیرین باشد خودش را آن شیرین می داند و روایتگر آب تنی شیرین در چشمه ای است که مقرر است چشم های عاشقی ناظر آن باشد.
فهمیه براتی، بهاره بهرامی، مریم قادری، حسن توکلی، قائم عظیمی، احسان نوری و غلامحسین درویشی شعر خوانی هم در این برنامه داشتند.
منبع: kadodooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب