زراوندیان مطرح كرد؛
توسعه پایدار باحرکت فردی یا یک انجمن و وزارت خانه میسر نمی شود
به گزارش کادو دونی، معاون هنری مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار داشت: توسعه پایدارباحرکت فردی یاحرکت یک انجمن یاوزارتخانه به تنهایی میسرنمی شود. توسعه بایداز زوایای مختلف اجتماعی یا اقتصادی شکل بگیرد.
به گزارش کادو دونی به نقل از مهر، نشست تخصصی موانع و راهکارهای توسعه پایدار صنعت هنرهای تجسمی ایران با حضور سید مصطفی زراوندیان معاون هنری مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، زهرا حسین نژاد عضو هیئت علمی دانشگاه علم و فرهنگ و رئیس انجمن علمی هنرهای تجسمی ایران، محبوبه کاظمی دولابی مدیر حراج هنرهای ایرانی و اسلامی باران و مدیر گالری ترانه باران، شبنم لشگری پژوهشگر اندیشکده حکمروایی فرهنگ و صنایع خلاق و پژوهشکده سیاست گذاری دانشگاه شریف توسط اندیشکده حکمروایی فرهنگ و صنایع خلاق، پژوهشکده سیاست گذاری شریف، گروه سیاست پژوهی و تحلیل داده نمافر و مرکز راهبردی فرهنگ و رسانه برگزار گردید.
در ابتدای این نشست شبنم لشگری با اشاره به پروژه «ارتقا تاب آوری ملی و رقابت پذیری بین المللی با اتکا به توانمندی های شرکتهای خلاق و دانش بنیان در حوزه های صنایع فرهنگی و خلاق» که در اندیشکده حکمروایی فرهنگ و صنایع خلاق در حال انجام می باشد، اظهار داشت: در این جهت به مطالعه موردی صنعت هنرهای تجسمی پرداخته ایم که بخشی از این مطالعه به احصاء چالش های صنعت و عرضه راهکارهای سیاستی اختصاص دارد. در این جلسه که به همین دلیل تدارک دیده شده است به دنبال این هستیم که موانع توسعه پایدار صنعت هنرهای تجسمی را شناسایی و برای آن راهکار سیاستی عرضه نماییم.
در ادامه این نشست حسین نژاد اظهار داشت: توسعه پایدار مفهومی است که تلاش دارد نگاه نو به بحث توسعه داشته باشد و اشتباهات گذشته بشری را تکرار نکند. توسعه پایدار به معنای توسعه همه جانبه و متوازن و عادلانه است. توسعه پایدار چاره هایی را برای الگوهای فانی ساختاری، اجتماعی و اقتصادی توسعه عرضه می دهد تا بتواند از بروز مسائلی مثل نابودی منابع طبیعی، تخریب سامانه های زیستی، آلودگی، تغییرات آب وهوایی و غیره پیشگیری کند. توسعه پایدار می تواند موتور محرکه ای برای پیشرفت متعادل، متناسب و هماهنگ باشد که بخش های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بخصوص در کشورهای درحال توسعه به همدیگر پیوند دهد. وقتی که از مفهوم توسعه پایدار صحبت می نماییم شاهد یک فعالیت مستمر و جریان رو به رشد هستیم. در شکل تولید و عرضه محصولات هنری، بخصوص در هنرهای سنتی، نگاه سنتی و کلاسیک وجود دارد و نگاه سنتی بر نگاه مدرن غلبه دارد. تا آن زمان که این نگرش را تغییر ندهیم، نمی توانیم وارد مفهوم توسعه پایدار شویم و این کار بسیار دشوار است.
وی افزود: بسیاری از مراجع و منابع مراکز آکادمیک ما سنتی هستند. یعنی هنوز ما داریم منابع محقق ها و نویسنده های غربی را در دانشگاه تدریس می نماییم. سرفصل هایی که در دانشگاه تدریس می شود در ارتباط با ده سال پیش و مصوب وزارت علوم در سال ۹۲-۹۳ است. ما منابع معتبر علمی و آکادمیک در زمینه هنرهای تجسمی در ایران کم داریم که بسیاری از انگیزه ها و علایق دانشجویان هنری ما به ادامه راه خود در حیطه هنرهای تجسمی گرفتار مشکل می کند.
رئیس انجمن علمی هنرهای تجسمی ایران اضافه کرد: در بازار هنر یکسری فرم های نوظهور الکترونیکی مثل فروش الکترونیکی و اپلیکیشن هایی که برای خرید و فروش آثار هنری بخصوص آثار هنرهای تجسمی در سایزهای کوچک مثل خطاطی، خوش نویسی بوجود آمده است. در سبک زندگی مردم معاصر ایران فرهنگی بوجود آمده است که برای خرید صنایع دستی و موارد دلخواه میتوان از اپلیکیشن مخصوص خرید صنایع دستی و هنری یا صفحات اینترنتی خرید کنند و این امر اقتصادی بسیار درحال رشد است و فعالان زیادی دارد که کارشان با ریتم خیلی خوبی درحال توسعه است و روز به روز بر تعداد فارغ التحصیلان هنر که به فعالیت در بازار آنلاین علاقه پیدا می کنند، افزوده می شود. از طرفی خرده فروشگاه های آنلاین بزرگی که در شاخه های مختلف فعالیت می نمایند به شاخه هنرهای تجسمی و صنایع دستی روی آوردند. پس در امر سیاستگذاری لازم است که به این بازارهای کوچک و بزرگ مجازی هم دقت نماییم که مسلماً در شرایط فعلی تحریم ها که درحال تجربه آن هستیم بخش خصوصی اساسا با چالش های زیادی در مورد فروش، تولید، توزیع و تبلیغات مواجه می باشد.
زهرا حسین نژاد اظهار داشت: یکی از چالش های بسیار جدی که در این حوزه وجود دارد به منبع ما از مکتوبات و تحقیقاتی که در این حیطه صورت گرفته است، بر می گردد. بخش بسیار زیادی از اظهارنظرها و تحلیل های اقتصادی که به انجام می رسد، فردی و سلیقه ای است و قابلیت بسط دادن از جز به کل را ندارد. مثلا در مورد تجارت و صادرات محصولات صنایع دستی و هنری به اروپا و آمریکا که صحبت می نماییم، مطالب و مواضع ما مبتنی بر کدام حقیقت تحقیقاتی است؟ این واقع گرایی و واقع بینی اساس کار ما در امر سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها باید باشد. یعنی تحقیقات میدانی عمیق انجام دهیم. کشورهای همسایه ایران مثل ترکیه، پاکستان در زمینه صنایع دستی و صنایع خلاق خیلی خوب و با برنامه جلو می روند. ما هم در کشور پهناوری که مهد هنرهای سنتی و صنایع دستی و هنرهای تجسمی است، باید قدم های محکم و قاطعی دراین زمینه برداریم. به این بی توجهی یا کم توجهی به هنرهای تجسمی در این برنامه های طولانی مدت حساس باشیم.
وی افزود: پژوهشکده ها و اندیشکده ها به سادگی می توانند این اتفاق را رقم بزنند. کارشناسان زبده متخصص و سازمان ها و نهادهای دولتی باید همکاری مشترک داشته باشند و همه دست به دست هم بدهند. مثلا اگر می بینیم اندیشکده حکمروایی فرهنگ و صنایع خلاق در ارتباط با هنرهای تجسمی کار می کند، باید بعنوان یک انجمن با آن همکاری نماییم. نباید هر کدام شعار خویش را بدهیم. باید تفاهمنامه هایی داشته باشیم که با هم کارهای مشترک نماییم و تجارب خوب و نتایج تحقیقات خودمان را در اختیار یکدیگر قرار دهیم. باید برای یک هدف برنامه ریزی و اجرا داشته باشیم. این خیلی مهم می باشد که سازمان ها و نهادهای دولتی، صنعتی و دانشگاهی روی یک مبحث تمرکز کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علم و فرهنگ اضافه کرد: با آموزش مردم، تبیین قوانین استراتژی های زیست محیطی، جلب مشارکت سازمان های غیردولتی، استفاده از فناوری های نو برای توسعه پایدار، سازماندهی ارتباطات میان نهادهای دست اندرکار در این زمینه و توجه به نظرات متخصصان و رشته های علوم انسانی در رشته های هنری و تخصص های متعدد مواردی است که باید توجه گردد. نکته مهمی است که شما از دید مدیر رسانه ای به ماجرای هنرهای تجسمی نگاه می کنید. ما هم اکنون باید نگاه نژادپرستانه نسبت به هنرهای تجسمی را کنار بگذاریم و نمی توانیم بگوییم که فقط یک نقاش می تواند در زمینه نقاشی صحبت کند. می توانیم از افرادی مثل نشانه شناس، زبان شناس، کسی که مطالعات فرهنگی انجام داده و یا رسانه شناس هستند کمک بگیریم. دامنه این نظرات و متخصصان را باز بگذاریم.
رئیس انجمن علمی هنرهای تجسمی ایران اظهار داشت: نکات دیگر مثل برآورد هزینه اقتصادی که باید واقع بینانه باشد. وضع و اجرای استانداردهای علمی بومی، انتقال مفاهیم توسعه پایدار در کتب درسی و آموزشی هم در توسعه پایدار صنعت هنرهای تجسمی مورد توجه باشد. به عنوان آخرین پیشنهاد تنوع محورهای نشست های تخصصی در این حیطه را گسترش دهیم و از این نوع نشست ها که مثمر ثمر می توانند باشند و حداقل می تواند مباحث و سوالات را مطرح کند حتی اگر به راهکاری نرسد توسط وزارت خانه های دیگری مثل فرهنگستان هنر و سازمان میراث فرهنگی هم اجرا شود.
محبوبه کاظمی دولابی یکی دیگر از سخنرانان این نشست اظهار داشت: مفهوم توسعه پایدار متشکل از سه حوزه است. این سه حوزه شامل حفظ منابع موجود و منابع طبیعی محیط زیست، ایجاد امکانات اقتصادی، ایجاد امکانات اجتماعی پایدار و عدالت محوری می شود. هنگامی که در مورد توسعه پایدار بحث می نماییم ناچار هستیم از یکسری شاخص هایی که در دنیا وجود دارد، تبعیت نماییم. نمی توانیم با یک مدل سلیقه ای توسعه پایدار را تعریف نماییم و بگوییم به این شکل می خواهیم پایداری را رقم بزنیم. توسعه پایدار دو شاخص خیلی مهم در جهان دارد، یکی بحث توسعه مناطق روستایی و کمتر توسعه یافته است که باید به آن دقت نماییم. بخش بزرگی از صنایع فرهنگی کشور در همین روستاها تولید و عرضه می شود. اگر کشوری باشیم که به این مناطق توجه نکنیم اصلاً نمی توانیم صحبت از توسعه پایدار داشته باشیم چون یک شاخص کلان و بنیادی توسعه پایدار می باشد. بحث دوم بحث اشتغال زایی زنان است که باید به آن توجه ویژه ای شود.
وی افزود: کارآفرینان خلاق عنصر مهم دستیابی به توسعه پایدار هستند. آنها تجربه دارند و دوران زیادی از زندگی شان را با این موضوعات زیسته اند. درد و مشکلات را به صورت عینی لمس کرده اند. اگر دولت به نقش کارآفرینان خلاق در سیاستگذاری ها و اهداف کلان خود توجه نکند، به هیچ عنوان نمی تواند در امر سیاست گذاری موفق باشد. ضمن آنکه دوره مدیریت مسؤلان کوتاه تر از آن است که بخواهد به برنامه های عملیاتی برسد.
کاظمی دولابی اضافه کرد: یکی از مهم ترین نقش های دولت در بحث توسعه پایدار پشتیبانی از بخش خصوصی است. بخش خصوصی سرمایه بسیار گران قدری برای دولت می باشد. اگر دولت از این افراد استفاده نکند، سرمایه هایی که طی سال ها به دست آورده ایم، یعنی کسانی که چند دهه در این زمینه فعالیت نموده اند و تجربیات و شکست ها و نکات بسیار ریزی که می تواند گشایش دهند و راه نجات باشد و می تواند از یک ضرر اقتصادی بسیار مهم پیشگیری کند را از دست خواهد داد.
مدیر حراج هنرهای ایرانی و اسلامی باران اظهار داشت: یک هنرمند خلاق می تواند از منابع طبیعی استفاده نماید و مثلا با بازیافت یا استفاده از عنصرهای مختلف ایجاد ثروت کند. از یکسری عنصرهای بی ارزش بتواند ایجاد ارزش و ثروت کند که این مورد بسیار مهمی است و دولت ها به این مورد توجه ویژه دارند که بتوانند توسط هنرمندان ایجاد ثروت کنند و بعد توسط کارآفرینان و فعالان حوزه فرهنگ و هنر ثروت را تبدیل به ارزش افزوده کنند و در کشورهای مختلف بفروشند و ارزآوری کنند. پس بخش سوم رکن اقتصادی ما بحث ارزآوری است که باید به آن فکر نماییم و همینطور توسعه صادرات هنرهای تجسمی و کالاهایی که در این زمینه تولید می شود. ما اگر نتوانیم در معاش هنرمندان تغییر به وجود بیاوریم، اصلاً نمی توانیم راجع به پایداری حرف بزنیم.
محبوبه کاظمی دولابی افزود: در بحث اقتصاد فرهنگ کشور خیلی باید متمرکز شویم. وقتی بحث اقتصاد مقاومتی می شود، باید منابع غیرنفتی را پیدا نماییم که درون زا و برونگرا باشد. بحث فرهنگ و هنر ما مهم ترین منبع غیرنفتی کشور شمرده می شود که باید روی آن تمرکز کرد و تمام توان بخش خصوصی و دولتی را شناسایی کرد و با برنامه ریزی و تفکر سیستمی، یعنی تفکری که فراسازمانی است و با کمک رسانه به سمت رشد و تعالی و پیشرفت رفت. اگر بخواهیم یک نگاه بین المللی داشته باشیم، می بینیم که همان فرهنگ، تاریخ و تمدن ایران را بعنوان کشوری که دو تمدن ایرانی و اسلامی دارد در دنیا مورد توجه است و ما در سطح بین المللی مشکلی نداریم، به آثارمان توجه می شود و خرید و فروش صورت می گیرد. بازار آثار هنرهای اسلامی ما در نیویورک و لندن است و خیلی اتفاقات مثبتی می تواند بیفتند اما دست هایی بر سر این کار است که نمی گذارند قیمتها از حدی بالاتر برود و این موضوعی است که باید به آن فکر کرد و به عنوان کشوری که با همدلی و همگرایی بتوانیم این اتفاق را رقم بزنیم و سطح فرهنگ و هنر خودمان را در سطح ملی و بین المللی بالا ببریم.
وی اضافه کرد: از دید رسانه ای اگر بخواهیم این مورد را بررسی نماییم، شاید دست هایی در کار باشد که نگذارند در کشور ما که دارای منبع است، مردم متوجه شوند که این آثار و این منابع پرارزش است تا بتوانند این منابع را خارج کنند و موزه های کشورهای دیگر پر شود. بخش هنر اسلامی کشورهای دیگر که از صد درصد بالای ۶۰ درصد آن ایرانی است پر از توریست و گردشگر شود و پول های کلانی از هنرهای ما به دست بیاید و در کشور خودمان از این پتانسیل بزرگ استفاده نکنیم.
کاظمی دولابی اظهار داشت: در حوزه ی علم، ترجمه ی دانش ساخته شده در کشورهای دیگر بالا رفته است که در کشور ما امکان تحقق پذیری آن وجود ندارد. پس استفاده از دانش تجربی افرادی که در این زمینه تجربه کسب کرده اند بسیار حیاتی می باشد. مبحث دیگر ارتقا کیفیت آثار هنری است، یعنی بازار یا مارکتی که می خواهیم به وجود آوریم شامل آثاری باشد یک استانداردی بالاتر هستند. بحث برندینگ هنرمندان در اینجا مطرح است، یعنی هنرمان را در چارچوب داشته ها و اصالت مان و تمدن مان را بتوانیم توسعه جهانی دهیم و این مورد قابل توجهی در دنیاست. بحث ترویج هنرهای تجسمی هم مبحث مهمی است. تمام فعالیتهای ترویجی باید در جهت رشد و ارتقا هدفی باشند که ما برای آن تلاش می نماییم. فرهنگی باشد که می خواهیم آنرا توسعه دهیم که اساسا آن فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی است. مشارکت در همایش ها و کارگاه های آموزشی، داخلی و خارجی که مراکز مختلف بتوانند با یکدیگر هم افزایی کنند و نشست های تخصصی مشترکی بگذارند، موضوعی است که می بایست مورد توجه قرار گیرد.
مدیر گالری ترانه باران افزود: ما در بررسی ها به این نتیجه رسیدیم که از دو جهت کمبود داریم. یکی بحث منابع مالی و یکی بحث تماشاچی است، هنر یک مبحث انسان محور است و جذب توریست در این جهت می تواند یکی از فرصت های درخشانی باشد که ما بتوانیم برای رشد و توسعه اقتصادی هنر در اختیار بگیریم. از طرفی مشکلات اقتصادی که به سبب عدم توجه کافی به این حوزه به وجود آمده است، مشکلات فرهنگی و کمبود محتوا در رسانه ها، کمبود برنامه های آموزشی در حوزه هنر و معرفی آن به جامعه همچون چالش هایی است که صنعت هنرهای تجسمی با آن مواجه می باشد. همینطور در حوزه سیاست گذاری میتوان به کاهش حمایت های دولتی، عدم تسهیل گری مناسب، عدم تأمین امنیت برای هنرمندان، تحریم های بین المللی و تاثیر آن بر صادرات و واردات آثار هنری که مشکل انتقال پول را ایجاد کرده اشاره نمود که نیاز است دولت برای حل آن برنامه ریزی کند.
وی اضافه کرد: در بعد فنی، یعنی ضرورت توسعه فناوری در این زمینه برای عرضه آثار نوین و کیفیت بهتری و کمبود آموزش های فنی برای هنرمندان و مبحث تکنولوژی جدید هم به آموزش و گسترده ای در میان هنرمندان نیاز دارد. در حوزه ی مدیریتی با ضعف مدیریت مناسب در حوزه هنر و ناتوانی در برنامه ریزی و مدیریت پروژه های هنری و کمبود ارتباط بین هنرمندان با بازار و جامعه مواجه هستیم. از سوی دیگر برای تحقق توسعه پایدار صنعت هنرهای تجسمی ایران، دولت می تواند با سیاست های فرهنگی حمایتی در جهت توسعه صنعت گام بردارد، این سیاست ها می تواند شامل: تخصیص بودجه، تسهیلات مالی برای هنرمندان و پشتیبانی از تولیدات محلی و آثار سنتی که از لحاظ فرهنگی جز نمادهای مهم حوزه هنری کشور هستند و این هنرها را در تعامل با هنرهای دیگر قرار دهیم. هنرهای چندرسانه ای که بسیار اهمیت دارد.
محبوبه کاظمی دولابی اظهار داشت: تشویق نوآوری و خلاقیت از مهم ترین موضوع هایی است که کشورها روی آن سرمایه گذاری می کنند. به افرادی که دارای خلاقیت هستند باید توجه و روی آنها سرمایه گذاری شود و دولت باید بتواند با تسهیلات مالی، با ضمانت دولتی و جوایز نقدی و غیرنقدی برای نوآوری در هنرهای تجسمی تشویق کند و بتواند سبب رشد آنها شود. در آخر تاکید می کنم بدون حمایت و کمک از توانمندی زنان، توسعه پایدار توهمی بیش نیست و این اتفاق نمی افتد، مگر با اتکا به توانمندی زنان بعنوان نیمی از جمعیت کشور.
در پایان این نشست زراوندیان اظهار داشت: پیش از ورود به مفهوم توسعه پایدار نگاهی که در صحبت ها دیده می شد این بود که صنایع دستی در کنار هنرهای تجسمی قرار گرفته است. درست است که مابین هنرها مخصوصاً هنرهای تجسمی مرزی وجود ندارد ولی هنوز مرزهای شاخصی بین این دو وجود دارد، چون که صنایع دستی یک صنعت هنری بازتولید و تکراری ست در حالیکه هنرهای تجسمی این گونه نیست. هنر تجسمی یک هنر مفهمومی و خلاق است. شاید یک هنرمندی که یک اثری را تولید می کند نتواند همان هنر را باردیگر تولید نماید. این مرزبندی ها سبب می شود که ما مرزهای جغرافیای مفاهیم مان را حفظ نماییم.
وی افزود: توسعه پایدار با حرکت فردی یا حرکت یک انجمن یا وزارت خانه به تنهایی میسر نمی گردد. توسعه باید از زوایای مختلف اجتماعی یا اقتصادی و فرهنگی شکل بگیرد و این ظرفیت ها و بسترها وجود داشته باشد تا این توسعه پایدار در آنها شکوفا شود و رشد کند. بعد از یک جنبه نمی توانیم توسعه پایدار را ببینیم و توسعه پایدار زمانی می تواند رشد کند که جنبه های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در نظر گرفته شود.
معاون هنری مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اضافه کرد: چالش هایی وجود دارد که یکی از آنها که در مرکز هنرهای تجسمی با آن روبرو می باشیم، عدم اتصال حوزه دانشگاهی با مدیریت سیاستگذاری است. این سبب شده که ما گرفتار چالش هایی از نظر تدوین و اجرای قوانین یا دستورالعمل ها شویم. دستورالعمل ها و قوانینی شکل می گیرد، ولی در بحث عملیاتی گرفتار مشکل می شود. چرا اجرای دستورالعمل می طلبد که پشت آن یک فلسفه و نظریه محکم و تحقیقاتی و پژوهشی وجود داشته باشد و اینجاست که دانشگاه ها می توانند کمک کنند. یکی از چالش هایی که وجود دارد اینست که این حلقه مفقوده برداشته شود و این اتصال ایجاد شود و این سبب حل شدن خیلی از مشکلاتی می شود که با آن در مرکز تجسمی دست به گریبان هستیم.
وی اظهار داشت: عدم ارتباط ما با اقتصاد جهانی را مانع دیگری بر سر راه توسعه این صنعت است. اقتصاد نه تنها در اینجا بلکه در کل کشورهای جهانی در توسعه پایدار نقش زیادی دارد. ما اگر با اقتصاد جهانی ارتباط برقرار نکنیم، شاید بتوانیم در درون کشور توسعه داشته باشیم ولی این توسعه اساسا در همین سطح باقی خواهد ماند. شما به کشورهای دیگر نگاه بکنید، به هنرهای شان، هنرهای تجسمی و غیره که مابین المللی می شوند. چقدر آثار ما سطح بین المللی به فروش می رسد؟ عدم عرضه ی صحیح ما مطرح است. سه رکن اصلی وجود دارد، هنرمند، اثر، مخاطب. بعضی ها عرضه را هم در کنار این سه رکن قرار می دهند و آنرا چهار ضلعی و مربعی می دانند. عرضه شاید از خود اثر هنری هم مهم تر باشد. یکی از ضعف های بزرگی که تاثیر منفی روی هنر ما داشته است، همین عرضه است.
زراوندیان افزود: اطلاع رسانی و رسانه نقش بسیار مهمی دارد و ما کاملا در آن ضعیف داریم. یک اتفاق هنری می افتد، استان کناری ما نمی داند در استان همجوارش متوجه این رویداد نمی گردد. پس نباید توقع توسعه ملی که هیچ، توسعه منطقه ای حتی داشته باشیم. تنها کاری که رسانه های ما انجام می دهند، اینست که فلان هنرمند فوت شده است و تازه بعضی ها سرچ می کنند که این فرد چه کارهایی کرده است. ما داریم کارهای کوتاه از هنرمندان می سازیم مخصوصاً در حوزه هنرهای تجسمی آنها را معرفی نماییم.
معاون هنری مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اضافه کرد: توسعه هنری سبب ایجاد فرصتی برای عدالت فرهنگی، هنری و اجتماعی می شود. عدالت اجتماعی بشدت در پایداری توسعه هنری نقش دارد، ما در مرکز تجسمی تلاش کرده ایم این اتفاق بیفتد. آمار شرکت کننده ها در جشنواره های ما هرساله افزایش داشته است. تعداد جشنواره ها هم بالا رفته است. نکته دیگر این که هنرمند در جشنواره شرکت می کند جایزه اش را می گیرد و تمام. دیگر نه او به ما کاری دارد و نه ما به او. باقی ماجرا مفقود است. پس باید یک فکری بکنیم، زمانیکه یک هنرمند در یک جشنواره شرکت می کند پس از آن رها نشود.
وی اظهار داشت: ایجاد چرخش و سیکل اقتصاد هنر مبحث مهمی است. اگر اقتصاد هنر چرخش نچرخد، اقتصاد پایداری شکل نمی گیرد. حذف دستورالعمل ها و آیین نامه های دست و پاگیر که سبب می شود بسیاری از سرمایه گذارها وارد چرخه اقتصاد هنر نشوند. که حل کردن این مساله وظیفه ما است و بسیاری از بندها درحال حذف شدن هستند تا بتوانیم با سرعت بهتری مجوز بدهیم تا راحتتر بتوانند فعالیت کنند. تسهیل گری هم خیلی مهم می باشد. حوزه هنرهای تجسمی ده تا حوزه مختلف دارد شما در هر حوزه ۱۰۰۰ هنرمند را در نظر بگیرید، می بینید که چقدر تعداد زیاد است. هیچ حوزه هنری انقدر هنرمند ندارد. در حوزه سینما همه روی هم سه چهار هزار نفرند. پس دولت بودجه برای تأمین همه ی اینها ندارد.
زراوندیان اضافه کرد: از ظرفیتهای مردمی، تشکل ها و انجمن ها استفاده گردد. برای مثال دوسالانه ها با انجمن قرارداد می بندند و انجمن ها وابسته ی هنری در رشته ی خود دارند و با این کار میتوان عدالت اجتماعی را در سرتاسر کشور ایجاد کرد. همگرایی دستگاه ها هم مهم می باشد. اگر اقتصاد هنر قوی نشود توسعه پایدار و ماندگار نخواهد شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب