گزارشی از كتاب خطر جهانی صهیونیسم
چرا قرضاوی اهمیت سوریه را در محور آزادسازی قدس شریف درك نكرد؟
كادو دونی: دو كتاب خوب از یوسف قرضاوی درباره خطرات اسرائیل برای جامعه جهانی در ایران انتشار یافته است. قرضاوی متاسفانه هیچ وقت اهمیت سوریه در محور مقاومت را درك نكرد.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ: اولین آیه سوره مبارکه «الإسراء» یکی از زیباترین آیات کلام الله مجید است: «سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ». فارغ از جنبه های زیبایی شناسی، این آیه نشان دهنده تاریخ عقاید مسلمانان درباره قدس شریف است. بله منزه است خدایی که بنده و پیغمبرش را از مسجدالحرام به مسجد الاقصایی سیر می دهد که پیرامونش را برکت داده است.
بنابراین مسجد الاقصی و پیرامون آن مکانی مقدس نزد مسلمانان است. شیعه و سنی احادیث مختلفی را درباره اهمیت و تقدس این مکان روایت کرده اند. علمای معاصر نیز از پرداختن پیرامون اهمیت قدس شریف غفلت نکرده و در ادامه کوشش های قلمی و سیاسی شان در جهت آزادسازی فلسطین و کم کردن آلام فلسطینیان، مباحث تئوریک خود در زمینه تقدس قدس شریف و مسجدالاقصی را ارائه کرده اند.
شیخ یوسف قرضاوی همچون مشهورترین شخصیت های جهان اسلام است. او موسس اتحادیه جهانی علمای مسلمان است و شدیداً متاثر از خط فکری موسسان اخوان المسلمین به ویژه محمد الغزالی. او را الان بعنوان پدر معنوی اخوانی ها می شناسند. دیدگاه های قرضاوی درباره حکام جوامع اسلامی از اهمیت خاصی برخوردارست. او از بهار عربی و خیزش مردم مقابل حاکم مصر، تونس، لیبی و… حمایت کرد.
متاسفانه قرضاوی هیچ وقت اهمیت سوریه را در محور مقاومت اسلامی و جهاد مقابل رژیم اشغالگر قدس درک نکرد و کینه او از حکومت سوریه و بشار اسد، در اصل به اتفاقات رخ داده میان اخوانی ها و سوریه در سال های زمامداری حافظ اسد بازمی گردد پیش تر قرضاوی درباره ایران دیدگاه خصمانه نداشت. دلیل دیدگاه فعلی اش درباره ایران به حضور نظامی در سوریه باز می گردد. او تروریست هایی را که مقابل ملت سوریه جنگیدند، همسو با بهار عربی می دید و از آنها حمایت کرد. متاسفانه قرضاوی هیچ وقت اهمیت سوریه را در محور مقاومت اسلامی و جهاد مقابل رژیم اشغالگر قدس درک نکرد و کینه او از حکومت سوریه و بشار اسد، در اصل به اتفاقات رخ داده میان اخوانی ها و سوریه در سال های زمامداری حافظ اسد بازمی گردد.
رابطه اخوان المسلمین سوریه با حافظ اسد خصمانه بود. بطور کل اخوانی ها به تاسی از سید قطب و حسن البنا اعتقاد داشتند که اصلاح جامعه فقط از مسیر ساقط کردن حکام فاسد و وابسته به غرب می گذرد. آنها برای اصلاح می خواستند ابتدا حکومت ها را در دست بگیرند و به زعمشان حافظ اسد نیز که در حکومت خود به غیرمسلمانان سوری هم اهمیت می داد و کوشش کرد تا آنان نیز سهمی در ساخت کشور خود داشته باشند، از حکام فاسد بود.
شاخه اخوان المسلمین سوریه در دوران حکومت حافظ اسد مدام شورش و بلوا به پا کرده و حتی دست به ترور حافظ اسد و نیروهای نظامی سوریه زدند. آنها به ویژه نیروهای نظامی علوی را ترور می کردند. حافظ اسد نیز متعاقباً آنها را بسیار محدود و رهبران اخوان المسلمین شاخه سوریه را بازداشت کرد. حافظ اسد به امام موسی صدر نزدیک بود و روش وی در اداره حکومت و مبارزه را می پسندید. درگیری بین شاخه سوری اخوان المسلمین با حافظ اسد تا زمان درگذشت او ادامه داشت. کینه قرضاوی از حکومت سوریه نیز ریشه در آن دوران دارد.
قرضاوی هرچند که هیچ وقت نتوانست نقش سوریه در محور مقاومت را درک کند و هیچ وقت نیز نخواست کمک ها و خدمت های بشار اسد به مبارزان فلسطینی و قدم های جدی اش در راه آزادسازی قدس شریف را ببیند، اما آثار تئوریک مناسبی در مبارزه با رژیم صهیونیستی دارد.
دو کتاب خوب از او درباره مساله فلسطین و خطر رژیم صهیونیستی برای بشریت انتشار یافته است: «خطر جهانی صهیونیسم» و «قدس آرمان هر مسلمان». کتاب «خطر جهانی صهیونیسم» قرضاوی با ترجمه ای از عبدالعزیز سلیمی، سال ۱۳۸۵ با شمارگان دو هزار نسخه، ۱۵۲ صفحه و بهای توسط نشر احسان منتشر گردید و متاسفانه از آن تاریخ تابحال تجدید چاپ نشده است. کتاب «قدس آرمان هر مسلمان» نیز با ترجمه محمدابراهیم ساعدی تنها یکبار، به سال ۱۳۸۱ با شمارگان سه هزار نسخه، ۱۷۶ صفحه و بهای هزار تومان توسط انتشارات سنت (ناشر فعال در استان خراسان رضوی، شهرستان تایباد) منتشر گردید.
قرضاوی در کتاب «خطر جهانی صهیونیسم» ضمن طرح مباحثی درباره پدیده صهیونیسم همچون جایگاه قدس نزد مسلمانان، توطئه و پروژه یهودی کردن بیت المقدس، ادعاهای بی پایه یهود درباره قدس و فلسطین، منابع اصلی شناخت یهود، خصایل یهود، معرفی انواع استعمار و… خطرات پدیده صهیونیسم و حکومت اسرائیل برای جامعه جهانی را بازگو می کند.
کتاب بطور کل هشت فصل دارد که عناوین آنها به ترتیب از این قرار است: «جایگاه قدس در باور مسلمانان»، «یهودی گردانیدن بیت المقدس»، «حقیقت نزاع میان ما و بنی اسرائیل»، «ادعاهای بی پایه یهود درمورد قدس و فلسطین»، «آیا دشمن خودرا به درستی شناخته ایم»، «این است… دشمن ما»، «خطر جهانی صهیونیسم» و «تن به خواری ندهید».
۲۰۰ سال سپری نخواهد شد مگر آنکه نوه های ما آمریکایی ها در مزارع یهودیان به کارگری و در منازل ایشان به پیشخدمتی گمارده خواهند شد و آنان بر همه مراکز قدرت اقتصادی، ما تسلط پیدا خواهند کرد تبیین قرضاوی از اهمیت قدس شریف برای مسلمانان دقیق و بجاست. او برای طرح دقیق بحث به آیات و احادیث بسیاری هم استناد می کند. در واقع به باور قرضاوی اختلاف مسلمانان، اعراب و فلسطینیان فقط درباره موضعگیری در قبال مسئله صلح با اسرائیل است. بنا بر این نیز قرضاوی لزوم ساقط کردن حکامی را که با رژیم غاصب و کودک کش صلح کرده بودند، پیش می کشد. قرضاوی سوال مهمی را پیش می کشد که آیا صلح با اسرائیل درست است یا خیر؟ و اگر درست است آیا این صلح موفق خواهد بود یا خیر؟
به باور قرضاوی مسلمانان، اعراب و فلسطینیان، درباره عربی و اسلامی بودن قدس و لزوم بقای قدس بر هویت عربی اسلامی آن و ضرورت مبارزه با کوشش های پیگیر اسرائیل برای یهودی کردن قدس و تغییر آثار و مسخ شخصیت تاریخی و محو مظاهر عربی و اسلامی و مسیحی قدس، با هم اختلافی ندارند، برای اینکه قدس قدسیت اسلامی دارد و در بینش اسلامی عبارت است از قبله نخستین، سرزمین اسراء و معراج، سومین شهر بزرگ و مهد رسالت ها و مکان برکت ها و خاک رباط و جهاد. همانطور که از اولین آیه سوره مبارکه «الإسراء» مستفاد می شود، خداوند مسجدالاقصی و اطرافش را برکت داده است و مسیحیان نیز چنین عقیده ای دارند.
قرضاوی در ادامه اهمیت قدس برای مسلمانان را از چند وجه مورد بررسی قرار می دهد: «قدس به مثابه اولین قبله مسلمانان»، «قدس بعنوان سرزمین اسرا و معراج پیامبر»، «قدس به مثابه سومین شهر مقدس و عظیم نزد مسلمانان»، «قدس بعنوان سرزمین پیامبران و برکت ها» (پیامبرانی که در تفکر یهودی و تفکر صهیونیستی عقایدشان گرفتار تحریف شده اما در عقیده اسلامی این عقیده به نقطه صحیح خود بازگشته است) و «قدس به مثابه سرزمین رباط و جهاد».
در بخش قدس بعنوان سرزمین پیامبران و برکت ها قرضاوی به آیات مهمی از قرآن اشاره می کند. او درباره قدس نه فقط به مثابه قطعه ای از خاک فلسطین که بعنوان گل سرسبد و نگین آن یاد می کند. او نوشته است که: «خداوند متعال در پنج نقطه از کتابش این خاک را به برکت توصیف کرده است: اول در آیه اسراء، آنجا که مسجدالاقصی را به «جایی که اطرافش را پر برکت ساخته ایم» توصیف کرد. دوم در قصه خلیلش ابراهیم مقابل السلام، (سوره مبارکه انبیا آیه ۷۱) می فرماید: «و او و لوط را [برای رفتن] به سمت آن سرزمینی که برای جهانیان در آن برکت نهاده بودیم رهانیدیم.»
سوم در قصه موسی، جایی که از بنی اسرائیل پس از غرق فرعون و فرعونیان (سوره مبارکه اعراف آیه ۱۳۷) سخن می گوید: «و به آن گروهی که پیوسته تضعیف می شدند [بخش های] باختر و خاوری سرزمین [فلسطین] را که در آن برکت قرار داده بودیم به میراث عطا کردیم و به پاس آنکه صبر کردند وعده نیکوی پروردگارت به فرزندان اسرائیل تحقق یافت و آنچه را که فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند، ویران کردیم.»
چهارم در قصه سلیمان پیغمبر (آیه ۸۱ سوره مبارکه انبیا) آنجا که سخن از پادشاهی بی نظیرش که خداوند فقط به او ارزانی داشته و به کسی پس از او نخواهد رسید و قرار دادن باد در اختیار وی است: «ما باد تند و سریع را فرمانبردار سلیمان کرده بودیم تا به فرمان او به سمت سرزمینی حرکت نماید که پر خیر و برکتش ساخته بودیم.» پنجم در قصه «سبأ» (سوره مبارکه سبا آیه ۱۸) جایی که سخن از امنیت و آسایشی است که خدای بزرگ به آنان عطا فرموده است: «و میان آنان و میان آبادانی هایی که در آنها برکت نهاده بودیم شهرهای متصل به هم قرار داده بودیم و در بین آنها مسافت را به اندازه مقرر داشته بودیم در این [راه] ها شبان و روزان آسوده خاطر بگردید.» پس این شهرها که خداوند آنها را پر برکت ساخته است شهرهای شام وفلسطین است.»
قرضاوی بعد از این به سخنی از آلوسی در تفسیر این آیات بدین شرح اشاره می کند: ««منظور از شهرهایی که پربرکت شده است شهرهای شام است، چون درختان و میوه های فراوان دارد و ساکنانش در رفاه و آسایش بسر می برند و از ابن عباس روایت شده است که فرمود: منظور شهرهای بیت المقدس است و ابن عطیه می گوید که مفسران بر این قول اجماع کرده اند.»
قرضاوی همین طور با هوشمندی تمام دیدگاه های یهودیان درباره مسیحیت و در ادامه دیدگاه های مسیحیت درباره یهودیان را مفصلاً بحث می کند. او سپس با اشاره و درج فرازهایی از سخنرانی «بنجامین فرانکلین» (از پدران و بنیان گذاران ایالات متحده آمریکا) خطر یهودیت برای آمریکا را نیز یادآور می شود. عجیب آنکه این سخنان فرانکلین مدام توسط جامعه جهانی سانسور شده است.
در فرازهایی از این سخنرانی فرانکلین به نقل از کتاب قرضاوی آمده است: «خطری بسیار جدی امروزه کشور ایالات متحده آمریکا را تهدید می کند. من به صراحت به شما می گویم که خطر از جانب مردم و باندها و جمعیت های یهود است. آنان در هر شهر و دیاری که ساکن شده اند فضایل و ارزش های اخلاقی را از بین برده اند و در عرصه اقتصادی نیز دست به فساد و تباهی زده اند، آنان مردمی خودخواه هستند و خودرا با دیگران قابل مقایسه نمی دانند. چنان چه برمبنای قانون آمریکا، مردم یهود از این کشور اخراج نشوند حداکثر در ۱۰۰ سال آینده هم چون سیلی ویران گر، کشور آمریکا را در خواهند نوردید و زمام امور این مملکت را در دست خواهند گرفت و بر دوش مردم ما سوار خواهند شد و همه چیز را گرفتار تباهی و ویرانی خواهند کرد. ساختار حکومتی را که به خاطر آن جان های بسیاری را فدا کرده ایم و ثروت های هنگفتی را هزینه کرده ایم، تغییر خواهند داد. ۲۰۰ سال سپری نخواهد شد مگر آنکه نوه های ما در مزارع یهودیان به کارگری و در منازل ایشان به پیشخدمتی گمارده خواهند شد و آنان بر همه مراکز قدرت اقتصادی، تسلط پیدا خواهند کرد.»
در نهایت باید اظهار داشت که دیدگاه های قرضاوی درباره فلسطین اهمیت دارد و باید آثار او درباره رژیم صهیونیستی را مطالعه کرد. همین طور لزوم دارد که درباره علت نگاه او به حکومت سوریه نیز پژوهش هایی صورت گیرد. مساله آزادسازی قدس شریف، یکی از مهم ترین علت های اتحاد مسلمانان جهان است، می توان باردیگر علمایی مانند قرضاوی را به مسیر وحدت بازگرداند.
منبع: كادو دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب