آشنایی با مدلول دیو در شاهنامه
کادو دونی: در نشست تخصصی شاهنامه پژوهی، به مدلول «دیو» و موضوع «دیوان» در شاهنامه پرداخته شد و همین طور تاریخ خانه سازی و شهرسازی در ایران برمبنای شاهنامه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
به گزارش کادو دونی به نقل از خانه اندیشمندان علوم انسانی، نشست ماهانه شاهنامه پژوهی تخصصی با حضور استادان و صاحب نظران و شاهنامه پژوهان، به همت موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم، به دبیری و مدیریت محمد رسولی، شاهنامه شناس با بررسی سرآغاز جنگ های ایران و توران، و همین طور تاریخ خانه سازی و شهرسازی در ایران برمبنای شاهنامه، در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد؛ در این جلسه عنوان شد که انسان ایرانی از شروع سپیده دم تاریخ در دوران کیومرث نوعی از خانه سازی را دانسته بود و سپس به تدریج بر نوع و گونه و کیفیت آن افزوده است. تا حدی که در زمان جمشید این هنر به اوج خود رسیده است.
اما در آغاز این جلسه، هوشنگ طالع، پژوهشگر با اشاره به «چیستی و کیستی دیو و دیوها» در شاهنامه، اظهار داشت: بیان «دیو» در حقیقت اشاره به خداوند داشته است، برای اینکه در درازنای تاریخ، تا چندین هزار سال دیو معنای خدا می داده است. چنانکه هنوز هم در بعضی کشورها، همچون فرانسه، هندوستان و... این واژه با اندکی تفاوت در تلفظ مدلول خداوند می دهد.
او اظهار داشت: ایرانیان باورمند بودند و هستند که همه دانش ها و علوم نزد خداوند است، اگر هم انسان دانشی را با کوشش کشف می کند، باز این لطف خدا به انسان است که دانش و یا حکمتی را به انسان اعطا کرده است، بدین جهت در شاهنامه می خوانیم که «دیوان به ایرانیان (انسان ها) خط و نوشتن آموختند.»
در ادامه، محمد رسولی، نویسنده کتاب «نگاهی نو به شاهنامه» بیان کرد: این که در شاهنامه می خوانیم طهمورث، «دیوان را به افسون ببست» اشاره به پیشرفت علم و دانش دارد، برای اینکه افسون در لغت مدلول چاره، تدبیر، دانش، فن و شگرد و شگردشناسی دارد. در اینجا انسان ایرانی با پیشرفت خود، فرا گرفته بود که چگونه دانش و رموز علوم و قوانین هستی و فیزیک و شیمی را کشف کند. این توانمندی و توفیقات در کنار باورمندی به این که همه دانش ها نزد خداست، سبب می شود که در شاهنامه بخوانیم، دیوان «نبشتن به خسرو بیاموختند» و بخوانیم که طهمورث «از ایشان دو بهره به افسون ببست.»
این شاهنامه شناس اضافه کرد: شاید راز مهم این بیت یعنی «از ایشان دو بهره به افسون ببست / دگرشان، به گرز گران کرد پست» همین است که تا حد امکان با تسلط بر علم و دانش، امور را پیش بردند و هر کجا که علم به آن نرسیده بود، با مقاومت و پایداری و امکانات فیزیکی زندگی را اداره می کردند.
در این جلسه، منوچهر پیشوا به پژوهش های خود به تاریخچه معماری و خصوصاً هنر «طاق زدن» اشاره نمود و اظهار داشت: متاسفانه شاهد می باشیم که خیلی از هنرهای معماری دوره اشکانیان، منسوب به ساسانیان شده است.
در ادامه این جلسه به نکته مهم «پیدایش گردونه، ارابه» در شاهنامه اشاره شد که ایرانیان از شروع کار «منوچهر» دارای آن بودند و سیدجعفر سیدموسوی فعال فرهنگی و شاهنامه پژوه، در این زمینه اظهار داشت: در بعضی آثار باستانی و مساجد قدیمی بطور مشخص در مسجد یزد، تصویر گردونه و گردونه مهر را کشیده اند. این امر نشان میدهد تصویر این گردونه که شبیه به همان صلیب شکسته مشهور است ارتباطی با حزب نازی آلمان نداشته است و از گذشته های دور وجود داشته و نشانی ایرانی است.
در این جلسه مسعود جهان نما، شاهنامه پژوه، فعال فرهنگی و حقوقدان، زهرا گلسرخی و بانو احمدی ازشاهنامه پژوهان حاضر به ارائه موضوعات و نظریه خود درباب شاهنامه پرداختند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب